Vandaag zat ik samen met mijn zoontje van vier te kijken in de fotoalbums van een fietsvakantie naar Rome (door Noord-Italië) en van een maand reizen door Ghana. Gezellig met zijn tweetjes aan tafel en op bank. Zijn zusje ligt te slapen en zijn mama werkt thuis op de zolder. In deze rare tijd koester ik deze kleine momenten. We hebben elkaar nodig.

Toespraak van de Koning

De Koning zei in zijn toespraak over het Coronavirus: “2020 wordt een jaar dat ieder van ons zich een leven lang zal herinneren. Iedereen heeft zijn eigen ervaringen en beleeft het op een andere manier. Maar ik hoop en verwacht dat een gevoel van saamhorigheid en trots ons dwars door deze moeilijke tijd zal blijven verbinden.” Ik moest daar even over nadenken en vervolgens kwam het binnen. Dit zou inderdaad wel eens een vreemd jaar kunnen worden. En nu een paar dagen later wordt duidelijk dat het inderdaad een heel raar jaar aan het worden is.

Familie en vrienden

Ik had in kleine kring mijn verjaardag willen vieren in het weekend voor mijn verjaardag. Maar ik voelde me die week al niet fit. Ik was al aan het thuiswerken omdat ik zo min mogelijk risico’s wilde nemen. Het voelde niet goed om mijn verjaardag te vieren, dus blies ik het af. Het beperken van contacten was toen al begonnen. Maar het blijft een vreemd verhaal. We hebben een keer vrienden gezien in de afgelopen weken. Op een tennisbaan bij de nieuwe vereniging waar ik net lid was geworden. Mijn schoenen liep ik kapot, misschien was dat het tekenen dat ik mijn rentree op de tennisbaan voorlopig wel even kan vergeten. Onze ouders passen nog wel op, maar misschien moeten we dat ook wel verder beperken. Aan de andere kant is dat contact er nu al geweest. Het zijn rare keuzes en afwegingen die we nog niet eerder op deze manier hebben meegemaakt. Het doet mij twijfelen. Doe ik het wel goed, doen wij het wel goed? Nu wordt er gezegd dat als een gezinslid koorts heeft niemand naar buiten mag.

Naar buiten

Ik ben een buitenmens. Kom ik niet genoeg buiten dan word ik echt vervelend. Dus ik probeer wel wat rondjes te wandelen. Een keer heb ik hardgelopen onder begeleiding van het gezin op de fiets. Halverwege wisselden we om. Toen mocht ik fietsen met de kinderen. Ook daarover weer die twijfels, deden we er nou goed aan? Een mening over een groep jongeren die stonden te BBQ-en had ik wel. Dat doe je toch echt niet? Is het makkelijker om je mening klaar te hebben over een ander dan kritisch te blijven op je eigen handelen? Is dat dan ook de reden dat we denken ach kom het kan vast geen kwaad?

Een crisis

Zelfs als het ons lukt om de eigen belangen even op zij te zetten en te denken aan elkaar. Dit is een crisis die iedereen raakt. Mensen in de gezondheidszorg die nu ervaringen opdoen die ze hun hele leven niet zullen vergeten. Mensen die ziek worden en het misschien wel redden of niet. De families van die mensen die overlijden, die niet in staat zijn om een goede manier afscheid te nemen van de mensen die ze liefhebben. De vele mensen die nu al moeite hebben om te overleven (financieel) en die nog meer onzekerheid te wachten staat. Geen werk, geen inkomsten, wel hoge rekeningen. Bedrijven en maatschappelijke organisaties zoeken naar nieuwe manieren om te overleven.

Samen staan we sterk!

Dankzij de (social) media zien we ook de saamhorigheid die ontstaat. Mensen staan op om elkaar te helpen. Financieel, geestelijk en praktisch, velen proberen een bijdrage te leveren om de levens van een anderen draaglijk te maken in deze moeilijke tijd. Geweldig om te zien!

In een LinkedIn groep deelde ik al drie initiatieven die ik de afgelopen weken zag ontstaan en waar ik zelf ook aan probeer te bijdragen als vrijwilliger social media. Maar ik wil deze lijst graag aanvullen, want er gebeurt echt heel veel in Nederland en daar buiten. Initiatieven die hoop geven en waar we van kunnen leren.

Help jij mee met aanvullen? Laat dan jouw initiatief achter als reactie op dit bericht.

Die ene vraag

Vanavond bij het slapen gaan vraagt mijn zoontje: “Papa, als we 1,5 meter afstand moeten houden. Hoe kun jij me dan voorlezen en als ik de plaatjes wil zien?” Dit raakt iedereen.